Modlitwa do odmawiania w parafii (może na zakończenie każdej Mszy)
Panie Jezu, Ty powiedziałeś: „Ja jestem chlebem żywym , który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki” (J 6, 51). Wielu naszych parafian nie odczuwa już potrzeby trwania w jedności z Tobą i przestało regularnie chodzić na niedzielą Mszę święta. Łamią w ten sposób trzecie przykazanie Dekalogu i wielokrotnie popełniają grzech ciężki. Ich los po śmierci jest bardzo niepewny, mogą utracić łaskę życia wiecznego.
Prosimy Cię, Panie, o nawrócenie dla nich, o jak najszybszy powrót do źródła życia, którym jest Eucharystia, prosimy o wzbudzenie w ich sercach wielkiego pragnienia karmienia się Twoim Ciałem.
Prosimy o odwagę i gorliwość dla nas wszystkich, abyśmy mogli skutecznie pomagać naszym zagubionym siostrom i braciom w odnajdywaniu drogi do naszego parafialnego Wieczernika. Amen.
Modlitwa przebłagalna za grzech lekceważenia obowiązku uczestniczenia w Mszy świętej w każdą i niedzielę i święta nakazane
Wszechmogący Boże, nasz Najlepszy Ojcze!
Największym darem, jaki od Ciebie otrzymaliśmy, jest zbawcza ofiara na Krzyżu Twojego Syna i Jego konkretna obecność z nami w postaciach eucharystycznych. W czasie każdej Mszy Świętej przychodzisz do nas z pełnią swojej miłości, chcesz prawdziwego dobra dla każdego z nas. Niczego bardziej nie pragniesz, jak naszego zbawienia, życia w wiecznej szczęśliwości.
Zasmuca Twoje Ojcowskie Serce fakt, że bardzo duża liczba sióstr i braci z naszej parafii nie przychodzi na niedzielne zgromadzenie liturgiczne, nie odczuwa pragnienia picia ze źródła wody wytryskującej ku życiu wiecznemu.
Pragniemy Cię przepraszać za łamanie trzeciego przykazania Dekalogu, a więc za naszą pychę przejawiającą się w postawie lekceważenia najważniejszego spotkania z Tobą, trwania w przekonaniu, że jesteśmy samowystarczalni, mądrzy, zapobiegliwi, przedsiębiorczy, bystrzy i mamy wszelkie możliwości, aby osiągać sukcesy. Pragniemy przepraszać za lekceważenie Twojego zaproszenia: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11, 28).
Chcemy podjąć różne działania, aby im pomóc, aby odczuli głód Chleba Eucharystycznego, pojednali się z Tobą i na nowo powrócili do regularnego udziału w Mszy niedzielnej i święta nakazane, do przyjmowania Komunii, utrwalania i pogłębiania jedności z Tobą i z nami.
Jednak najpierw chcemy Cię, Kochany Ojcze, szczerze i pokornie przeprosić.
Uczyliśmy się już od dziecka, że dzień Święty należy święcić, że w niedzielę i święta nakazane pobożnie w Mszy świętej uczestniczyć, jednak wielu z nas lekceważy ten obowiązek, odrzuca Twoją miłość. Przepraszamy Cię za to.
Przepraszamy Cię Boże.
Przepraszamy Cię, dawco wszystkiego, za to, że jest wiele osób w naszej parafii, które całkowicie lekceważą Twoje zaproszenie na najważniejszą dla nas ucztę.
Przepraszamy Cię Boże.
Przepraszamy Cię Ojcze, za zaniedbywanie przez wielu naszych parafian praktyk religijnych, ale też lekceważenie prawdy o Eucharystii jako pokarmie na nieśmiertelność, a więc też za brak poczucia troski o własny los po śmierci.
Przepraszamy Cię Boże.
Przepraszamy za tak dużą ilość dzieci i młodych ludzi, którzy zlekceważyli największy dar od Ciebie i nie przychodzą w niedzielę na Mszę świętą.
Przepraszamy Cię Boże.
Przepraszamy za rodziców, którzy bardzo gorszą swoje dzieci, nie chodząc regularnie na Mszę i nie pilnując wypełniania tego obowiązku przez ich dzieci.
Przepraszamy Cię Boże.
Przepraszamy szczególnie za wielu ojców z naszej wspólnoty parafialnej, którzy nie podejmują zadania przekazu wiary swoim dzieciom, za zlekceważenie obowiązku bycia duchowym przewodnikiem dla rodziny, zaniedbanie ukazywania przez własne świadectwo wartości Mszy świętej.
Przepraszamy Cię Boże.
Przepraszamy za wykonywanie prac niekoniecznych w niedzielę i święta, ukierunkowanie naszego myślenia na zarabianie, na chęć bogacenia się, za wielokrotne stawianie pieniędzy i dóbr materialnych ponad obowiązek udziału w Mszy świętej.
Przepraszamy Cię Boże.
Przepraszamy za wypowiadanie przez naszych parafian słów namawiania do niechodzenia na Mszę świętą.
Przepraszamy Cię Boże.
Przepraszamy za grzechy świętokradztwa popełniane w naszej wspólnocie parafialnej, ze ukrywanie grzechów w czasie spowiedzi i przystępowanie do Komunii w stanie grzechu ciężkiego.
Przepraszamy Cię Boże.
„Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości,
w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego!
Uznaję bowiem moją nieprawość,
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą,
tak że się okazujesz sprawiedliwym w swym wyroku
i prawym w swoim osądzie” (Ps 51, 2- 6).
(Litania do wszystkich Świętych)
Akt zawierzenia parafii Niepokalanemu Sercu Maryi
Niepokalana, Wszechpośredniczko Łask, nieba i ziemi Królowo, Ucieczko grzesznych i Matko nasza najmiłościwsza,
ja, ………………………………………………….., klękam przed Bogiem i Tobą, Maryjo, w obecności Aniołów i Świętych, aby oddać Twojemu Niepokalanemu Sercu naszą parafię pw. ………………………………………………….. Twojemu Niepokalanemu Sercu oddaję całe duszpasterstwo, wszystkich posługujących kapłanów w przeszłości, obecnie i w przyszłości, nowe powołania, katechetów, radę parafialną i współpracowników. Oddaję Tobie na własność rodziny parafii, rodziców, młodzież i dzieci, dzieci nienarodzone, ludzi starszych i chorych, ich myśli, plany, dobra duchowe i doczesne, przeszłość, teraźniejszość, przyszłość i całą wieczność. Niepokalane Serce Maryi, uwolnij i zachowaj wszystkich od zniewoleń demonicznych oraz ulecz wszelkie konsekwencje grzechów.
Maryjo, Królowo Polski, Twojemu Sercu poświęcam dobra duchowe i materialne parafii, a także szkołę, przedszkole, instytucje, zakłady pracy, gospodarstwa rolne i wszystko, co ją stanowi. Roztocz swe panowanie nad naszą parafią. Niech za Twoim wstawiennictwem rozwija się ona na chwałę Boga, Kościoła i Ojczyzny. Maryjo Niepokalana, rozporządzaj nią według zamiarów i planów miłości Bożej. Spraw, aby nasze serca otworzyły się na płomień miłości Twojego Niepokalanego Serca. Niech Ono zatriumfuje w sercach wszystkich osób tworzących naszą wspólnotę parafialną. Niech przez Twoje Niepokalane Serce, Maryjo, w naszej parafii zatriumfuje Królestwo Najświętszego Serca Jezusowego. Amen.
(chrome-extension://efaidnbmnnnibpcajpcglclefindmkaj/https://www.ocalenie.info/do-pobrania/akt_oddania_parafii_Niepokalanemu_Sercu_Maryi.pdf).
Modlitwa dla osób chorych w parafii
Warto te osoby poprosić, aby część odmawianych przez siebie modlitw, ale też swoje cierpienie ofiarowały o powrót do regularnych praktyk, do życia sakramentalnego tych parafian, którzy przestali chodzić na Mszę niedzielną, nie spowiadają się.
Dobry Boże, wiele moich sióstr i braci z naszej parafii przestało regularnie przystępować do sakramentu spowiedzi i uczęszczać na Mszę świętą w niedzielę i święta. Wiem, że cierpisz z tego powodu znacznie bardziej niż ja z powodu moich dolegliwości. Chcę Ci pomóc w przyprowadzeniu ich powrotem do źródła życia, jakim jest Eucharystia. Ofiaruję mój ból, wszelkie odczuwane nieprzyjemne sytuacje, samotność, przykre doznania w ich intencji. Proszę, Ojcze Miłosierny, przyjmij moje modlitwy i moje cierpienie jako zadośćuczynienie za ich grzechy, a te wszystkie zagubione owce z naszej wspólnoty parafialnej, przyprowadź, mocą Swojej łaski, do owczarni i wzbudź w nich niegasnące pragnienie bycia w bliskości i silnej więzi z Tobą, roznieć w nich mocne pragnienie karmienia się Chlebem Żywym.
Ojcze nasz…
Zdrowaś Maryjo…
Treści na ulotkę:
„Eucharystia to pokarm słabych, którzy przeżyli swoje doświadczenie słabości i nie boja się go. To właśnie jest ich prawdziwą mocą. Rodzice chrześcijańscy nie mają ostatecznie nic cenniejszego do przekazania swoim dzieciom, jak właśnie umiejętność korzystanie z tej tajemnicy” (Bp. Z. Kiernikowski, „Eucharystia i jedność”, Częstochowa 2000r., s. 243).
- Ważne słowa Jezusa:
„Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” (J 6, 53 – 56),
2. Ostrzeżenie proroka Ezechiela:
„Jeśli do występnego powiem: Występny musi umrzeć ‑ a ty nic nie mówisz, by występnego sprowadzić z jego drogi ‑ to on umrze z powodu swej przewiny, ale odpowiedzialnością za jego śmierć obarczę ciebie. Jeśli jednak ostrzegłeś występnego, by odstąpił od swojej drogi i zawrócił, on jednak nie odstępuje od swojej drogi, to on umrze z własnej winy, ty zaś ocaliłeś swoją duszę” (Ez 33, 8-9).
3. Katechizm Kościoła Katolickiego, punkt 2181:
„Eucharystia niedzielna uzasadnia i potwierdza całe działanie chrześcijańskie. Dlatego wierni są zobowiązani do uczestniczenia w Eucharystii w dni nakazane, chyba że są usprawiedliwieni dla ważnego powodu (np. choroba, pielęgnacja niemowląt) lub też otrzymali dyspensę od ich własnego pasterza. Ci, którzy dobrowolnie zaniedbują ten obowiązek, popełniają grzech ciężki”.
4. Kodeks Prawa Kanonicznego, kanon 1247:
„W niedzielę oraz w inne dni świąteczne nakazane, wierni są zobowiązani uczestniczyć we Mszy świętej oraz powstrzymać się od wykonywania tych prac i zajęć, które utrudniają oddawanie Bogu czci, przeżywanie radości właściwej dniowi Pańskiemu oraz korzystanie z należnego odpoczynku duchowego i fizycznego”.
5. Cuda Eucharystyczne w ostatnich latach:
Buenos Aires (Argentyna), Parafia Matki Bożej. W maju 1992 roku dwa kawałki konsekrowanej hostii, które wypadły z puszki mszalnej, posiadające wyraźne zabrudzenia, zostają umieszczone w ceramicznym naczyniu z wodą w celu rozpuszczenia. Po kilku dniach w naczyniu tym odnaleziono trzy skrzepy krwi, które okazały się włóknami mięśnia sercowego.
Tixtla, 23 tysięczne miasteczko w południowo – zachodnim Meksyku. W niedzielę 22 października 2006 roku podczas rozdawania komunii przez siostrę zakonną Arely Marroquin, w puszce przez nią trzymanej, jedna z Hostii zaczyna krwawić. Po dokładnych badaniach okazuje się, że w Hostii pojawiły się włókna mięśnia sercowego.
Sokółka . 12 października 2008 roku, podczas rozdawania Komunii w kościele św. Antoniego jedna z wiernych dostrzega na stopniu przy prezbiterium Hostię, pokazuje ją kapłanowi, który po sprawdzeniu, że jest brudna umieszcza ją w wodzie w naczyniu vasculum stojącym przy tabernakulum. Proboszcz poleca siostrze Julii Dubowskiej zawartość vasculum przelać do większego naczynia z wodą i umieści z sejfie w zakrystii. Po 7 dniach siostra Julia okrywa, wyczuwając zapach świeżo pieczonego chleba, że w część Hostii pojawiła się wyraźna czerwona plama. Badania naukowe wykazały, że są to włókna mięśnia sercowego.
Legnica. 25 grudnia 2013 rok kapłan w czasie porannej Mszy świętej, odprawianej w kościele św. Jacka, podnosi z podłogi w prezbiterium zabrudzoną Hostię i umieszcza ją w metalowym kielichu z wodą, stawiając naczynie w tabernakulum. 5 stycznia 2014 r. inny kapłan z Parafii sprawdzając zawartość kielicha dostrzega, że skraj Hostii o wymiarach 0,5 na 1,5 cm oddzielił się od partykuły i zamienił się coś przypominającego skrzep. Po dokładnych badaniach naukowych stwierdzono, że są to włókna mięśnia sercowego.
„Opuszczenie Mszy św. jest grzechem (czyli niszczy relację z Bogiem), ponieważ odrzucasz zaproszenie Pana, by z Nim ucztować. Mówisz swojemu Ojcu, Stwórcy, Dawcy Życia, Zbawicielowi i Przyjacielowi, że jest mniej ważny niż wyspanie się, wyjście z kuplami czy hobby. Gdybyś zlekceważył w ten sposób jakiegokolwiek innego przyjaciela, jak długo pozostalibyście przyjaciółmi? Pan przygotował dla ciebie miejsce przy swoim stole. Nie przyjdziesz?” (G. Papcak, L. Papcak, „We współpracy z Łaską”, 2015r., s. 404).
„W Eucharystii — żeby tak powiedzieć — staje się dostępna «tajemnica» zmartwychwstania. Dlatego też słusznie św. Ignacy Antiocheński określał Chleb eucharystyczny jako «lekarstwo nieśmiertelności, antidotum na śmierć»” ( Św. Jan Paweł II, „Ecclesia de Eucharystia”, p. 18).