Wybrane fragmenty
„Pośród różnych form działalności Parafii « żadna nie ma tak żywotnego znaczenia i tak silnego wpływu formacyjnego na wspólnotę, jak niedzielna celebracja dnia Pańskiego połączona z Eucharystią” (Jan Paweł II, Dies Domini, p. 35).
„Dla chrześcijanina bowiem, który pojął sens sprawowanego obrzędu, celebracja eucharystyczna nie kończy sie w świątyni” (j.w. p. 45).
„Kiedy po rozejściu sie zgromadzenia uczeń Chrystusa powraca do swojego zwykłego środowiska, ma zadanie uczynić z całego swego życia dar, duchowa ofiarę milą Bogu (por. Rz 12,1). Czuje sie dłużnikiem swoich braci ze względu na to, co otrzymał podczas liturgii, podobnie jak uczniowie z Emaus, którzy rozpoznawszy zmartwychwstałego Chrystusa przy «łamaniu chleba» (por. Łk 24,30-32), zapragnęli natychmiast podzielić sie z braćmi radością spotkania z Panem (por. Lk 24,33-35)” (j.w. p.45).
„Skoro Eucharystia jest prawdziwym sercem niedzieli, to można zrozumieć, dlaczego już w pierwszych wiekach pasterze nieustannie przypominali swoim wiernym o konieczności uczestniczenia w zgromadzeniu liturgicznym. «W dniu Pańskim porzućcie wszystko — czytamy na przykład w traktacie z III w. zatytułowanym Didaskalia Apostolskie — i spieszcie nie zwlekając na swoje zgromadzenie, bo przez nie oddajecie chwale Bogu. W przeciwnym razie czym usprawiedliwia sie przed Bogiem ci, co nie gromadzą sie w dniu Pańskim, aby słuchać słowa życia i spożywać Boski pokarm, który trwa na wieki? » (j.w. p 46).